Þetta er merkisdagur

jú,Húsbandið mitt á afmæli í dag. Í tilefni þess ætla ég að syngja fyrir hann afmælissönginn svo allir sem vilja geta tekið undir, fullum hálsi
Hann á afmæli í dag
hann á afmæli í dag
hann á afmæli;ann Valur sem er bestastur, flottastur æðislegastur yndislegastur skemmtilegastur flínkastur og allt( langt innsog)
hann á afmæli í dag.
Til hamingju með afmælið Valur minn
í huganum er ég að baka þessa líka roooosalegu hnallþóru, alsetta kertum og fíneríi, en því miður geturðu ekki fengið að smakka. eigiði góðan og skemmtilegan dag elskurnar, heyrumst síðar.

Sendi mínar bestu kveðjur til allra vina og vandamanna nær og fjær.

He he, vantar bara jólin í þessa setningu en þar sem enn er töluvert til jóla þá fáið þið bara berstrípaða kveðju frá mér. Af mér er annars allt gott að frétta, reyndar brjáluð vinna í gangi en skemmtileg, svo lítill tími gefst til að blogga.
En hvað um það, Einn skólafélagi kom til mín í dag og spurði spekingslega og grrrrafalvarlega, hérnaaaa, segðu mér,.... hversu háar greiðslur fá nemar á Íslandi frá ríkinu? Ég kváði, Ha frá ríkinu?????? Ég bilaðist úr hlátri. Frá ríkinu, ha ha ha, við fáum ekkert frá ríkinu stundi ég. Ó sagði nemandinn, er það þá frá skólanum sem greiðslurnar koma? og þá náði ég ekki andanum fyrir hlátri, nei ekki heldur sagði ég á innsoginu, já..... enn hvaðan koma þá peningarnir? þú veist, the student money? spurði hann aftur og var orðin heldur vandræðalegur á svipin, því ég hló eins og togara sjómaður.SKO VIÐ SEM ERUM Í SKÓLA Á ÍSLANDI, FÁUM ENGA PENINGA FRÁ EINUM EÐA NEINUM NEMA LÁNASTOFNUNUM! sagði ég á milli hlátursrokanna, við tökum lán sem við eyðum ævinni í að borga sagði ég, þá var komið að honum að hlæja. Lán? sagðiru lán? en en en hvernig getið þið þarna á Íslandi komið undir ykkur fótunum eftir skóla? Og þá hætti ég að hlæja og fátt varð um svör hjá minni.

Skap og geð féll niður um 3% stig

Hjá þessu verður víst ekki komist, það er þvottadagur í dag, nú eða þá að berja duglega úr brókinni en það er víst smekklegra að þvo bara þvottinn. Eftir að hafa afrekað það, uppgötvaði ég mér til mikillar skelfingar að ísskápurinn var tómur. Ég reimaði á mig skóna og arkaði af stað í innkaupaleiðangur en þar sem ég nálgast stórmarkaðinn sé ég
að þar er allt slökkt og ekki sála á ferli, ég þrýsti andlitinu á rúðuna í þeirri veiku von að sjá einhverja hreyfingu innan dyra, en það fór ekki á milli mála helv.... búðin var lokuð. Að mér læddist grunur, skyldu Finnar vera svo manneskjulegir að hafa allar búðir lokaðar á sunnudögum? Í tryllingi hljóp ég langa vegalengd í annan stórmarkað sem ég vissi um, jú það var ekki um að villast, sá markaður var líka lokaður, örvæntinginn og hungrið helltist yfir mig, hvað á ég til brags að taka,hmmmm. jú mundi ég ekki allt í einu eftir shellstöð lengst niðri i bæ og tók strauið þangað, milli vonar og ótta. Gleði mín var einlæg og mikil þegar ég sá fólk á ferli og með hálfgerðan móðursýkisgleði
hlátur hljóp ég á milli rekkana og verslaði inn. Sjúkk, ég er nefnilega ekkert rosalega skemmtileg á fastandi maga. Ég er þó þakklát fyrir að vera ekki í sporum rónans sem sefur gjarnan fyrir utan annan stórmarkaðinn, starfsfólkið aumkar sig yfir hann á morgnana og leggur ofan á hann 2 brauðpoka. Sad

Ég rakst á fréttina um hamaganginn og brjálæðið sem átti sé stað í miðborg Reykjavíkur, segi bara, goott með löggulákana að taka harðar á þessari klikkun, svo talar fólk um að fara út að skemmta sér, sér er nú hver skemmtunin.

Ætli sé ekki best að skella sér í jákvæða gírinn og hífa skap og geð upp um nokkur prósentustig, það er líka svo miklu skemmtilegra.

Heyrumst.

Brói leggur sjó undir fót.

Senn líður að því að hann litli brói minn fari á sjóinn. Mér finnast sjómenn hetjur, sérstaklega þeir sem þurfa að vera úti á ballarhafi mánuðum saman, ég hreinlega skil ekki hvernig þeim tekst aftur og aftur að koma heim heilir á geði.

Minn brói býr í Chile og vinnur í Kanada. Hann ákvað einnu sinni að fá sér stóran og mikinn varðhund, sem skyldi gæta bús og barna á meðan hann væri fjarverandi. Minn maður var nú heldur betur ánægður með nýja heimilismeðliminn. Daginn eftir vaknar hann við læti við útidyrnar og ríkur til, heldur betur rogginn með hundinn sem hann taldi að hefði ráðist á innbrotsþjóf, en nei nei stóð þá ekki dýrið yfir póstmanninum og reyndi að sleikja hann í hel, he he

En mikið er ég nú þakklát fyrir að getað haft samband við vini og vandamenn hvar sem þeir eru staddir í veröldinni, það er ekkert rosalega langt síðan að menn notuðust við póstkort og einstaka símtöl á milli heimsálfa. Eftir að við misstum elskulega systurson í fyrra þá hefur fjölskyldan en meiri þörf fyrir að hafa samskipti og þar sem við erum tvist og bast um heiminn þá er voða gott að geta sent tölvupóst.

Eins og belja komin að burði

Síðustu 12 tímana hef ég hagað mér eins og belja sem komin er að burði, þið vitið, er sífellt að standa upp, setjast niður, rölti um gólf og er full af eirðaleysi. Ég held að það sé að fæðast hugmynd að myndverki hjá minni og það gerist oft með svona látum og leiðindum.
Annars var ég komin með upp í kok af labbi í dag því vinnuaðstaða mín er upp á 5hæð, já ég sagði 5hæð.
Því er svo þannig háttað að að hin ýmsu efni sem ég þarf að nota eru niðri í kjallara og á annari hæð, og auðvitað gleymdi ég alltaf einhverju þannig að þegar ég sá framm á það að þurfa fara mína tíunduferð upp helv...stigann þá fór ég í einhverju móðursýkiskasti og kvartaði við yfirmann skólans, sagði henni það að ef þetta yrði svona áfram myndi ég kasta mér út um gluggan á 5 hæðinni ,svo væri ég þar að auki fyrrum stórreykingamanneskja með laf ónýt lungu, gigt og brjósklos í mjöðmunum og ég veit ekki hvað og hvað , þá segir konan fremur vandræðalega: sko það er hérna gömul vörulyfta sem notuð er í neyð eða þegar flytja þarf stór verk á milli hæða ,þú getur fengið lykil af henni en hún er ólögleg, fær sko ekki skoðun og getur bilað hvernær sem er.
Heeeeee svo núna rúnta ég eins og fín frú í gamalli ólöglegri vörulyftu sem getur allt í einu tekið upp á því að bila eða það sem væri þaðan af verra lent með miklum þunga NIÐUR í gegnum kjallargólfið í stað þess að fara upp á fimmtu.

Harmleikur í Portugal

Hræðilegt þetta mál með Kate McCann. Ég bara trúi því ekki að foreldrarnir hafi eitthvað með hvarf dótturinnar að gera, því það fólk sem gerir börnum sínum mein er yfirleitt ekki heilt á geði, og eftir því sem ég best veit er faðir stúlkunnar starfandi hjartaskurðlæknir, væri það nú varla ef hann væri klikk.
Ef þetta er slys af hendi foreldra, myndi maður þá ekki kalla eftir hjálp, heldur en að setja á svið einhverja leiksýningu eins og lögregla er farin að halda fram að foreldrarnir hafi gert, æ ég veit það ekki, þetta minnir svolítið á svipaðann atburð sem átti sér stað í Ástralíu fyrir mörgum árum. Þar hvarf 9 vikna gamalt barn úr tjaldi, móðirin var sakfelld fyrir morð, sat inni í mörg ár, svo kom í ljós síðar meir að hún var saklaus.
Því miður gerist það bara allt of oft að saklausir eru dæmdir, og þá einmitt oft við svipaðar aðstæður þið vitið, heimurinn fylgist með gangi mála, fréttamenn eru með sífeldan fréttaflutning og lögregla er undir gífurlegri pressu frá öllum að leysa málið, og einmitt þá í einhverri örvæntingu gerist það að sekt er klínt á saklausan.
Æ þetta er eitthvað svo hrikalegur harmleikur, veit ekki hvort ég hefði það af að vita ekki um afdrif barnsins míns og vera undir smásjá heimsins.

Móður Madeleine boðið að játa gegn vægum dómi

kviknakinn húsráðandi

Ég hef áður minnst á þessa dásamlegu konu sem ég leigi hjá, í gærmorgun þegar ég kom niður í eldhús stóð hún blessunin ringluð á miðju eldhúsgólfinu með gleraugun öfugt á andlitinu nývöknuð og vönkuð og sagðist vera hella upp á kaffi og væri að fara í snögga sturtu, að því sögðu ríkur hún upp og þar sem ég geng lengra inn í eldhúsið sé ég hvar kaffið bunar niður og engin kanna undir, með fumi og fáti gríp ég einhverja tusku og skelli undir kaffið á meðan ég leita að kaffikönnunni, fann hana loks við hliðina á ískápnum og í því sem ég set könnuna undir kaffibununa heyri ég húsráðanda koma niður móða og másandi, ég sný mér við og þá stendur þessi elska kviknakinn á miðju eldhúsgólfinu í allri sinni dýrð,með afleiðingar mikillar bjórdrykkju framan á sér, hafi ég einhverntímann verið spéhrædd þá hvarf sú hræðsla á því andartaki sem ég leit á hana. hu hum heyrðist í mér, þá áttar hún sig og segir eins og ekkert sé eðlilegra " ó ég gleymdi að klæða mig, og við sprungum úr hlátri en svo segir hún, þetta er ekkert óvanalegt þegar ég á í hlut, um daginn fór ég í vinnuna eins og vanalega, og verður mér svona mál að pissa um leið og ég mæti, ég hentist á klósettið, og þar sem ég myndaðist við að rífa niður um mig buxurnar átta ég mig á því að undir kápunni var ég einungis í brjósthaldara og nærbrók. haaaaaa. (innsog og meiri hlátur)
Svo er ég að hafa áhyggjur af því að vera gleyminn allavega núna í seinni tíð, en að fara hálfklædd út hef ég þó aldrei gert, en hver veit?
Þetta er nú meiri lúxusinn sem ég bý við, þegar ég kom heim úr skólanum stóð kona inni í eldhúsi með ryksugu í hendi, nei sko hugsaði ég það er meira að segja heimilishjálp í boði húsins en kunni samt ekki við annað en að spurja hvort ég gæti fengið þrif græjurnar lánaðar því mál væri komið að þrífa herbergið mitt, ég auðvitað greip til enskunnar en fékk ræðu á Finnsku til baka og þá sé ég að hún er voteygð og riðandi, ha ha meira að segja heimilshjálpin er í glasi allann daginn.
það er eins og fullir Finnar séu heyrnalausir, því alveg sama hvað ég sagði henni oft að ég gæti enn sem komið væri ekki haldið uppi samræðum á Finnsku þá hélt hún áfram að tala og hætti því ekkert þó hún væri kominn úr sjónfæri, eiginlega upp á efri hæðina, já er það furða þó mér finnist lífið fyndið og skemmtilegt þessa dagana.

Brosið fer ekki af mér

Það er svo gaman að vera til að ég stend mig að því að brosa í svefni. Ótrulegt að í þessari 100.000 þúsund manna borg ber ekkert á stressi, ég fer daglega í bæinn til að skoða og upplifa mannlífið, og annað fólk virðist gera það líka. Fór á risastóran útimarkað sem er alltaf á miðvikudögum og þar er allt selt á milli himins og jarðar, allskonar matvara föt og handverk, notað og nýtt og þarna röltir múgurinn um í rólegheitum fær sér að borða drekkur kaffi eða bjór og spjallar. Ég auðvitað rann á yndislegann matarilm og tróð mér í langa röð, ætlaði aldeilis að smakka það sem virtist vera vinsælt, svo kom röðin að mér og við mér blasti krydduð og vel steikt loðna, ha ha gott á mig, ég auðvitað kunni ekki við annað en að kaupa enda búin að hanga í röð í óratíma, og viti menn þetta var hið mesta hnossgæti, ég segi ekki að ég vildi borða þetta daglega en það er gaman að smakka.
Það er loksins komið á hreint að ég fæ að vera áfram þar sem mér var niður komið, sem er fínt því ég er 7 mín í skólann og í miðbæinn, svo borga ég kúk og kanil fyrir herbergið, eða það sem samsvarar 12.000 kr íslenskar, inní þessu er í raun afnot af öllu húsnæðinu sem er mjög stór íbúð á 3 hæðum, ég fæ afnot af interneti, þvottavél og sauna. Já og ekki er allt búið enn, ég fæ frá skólanum peninga til að kaupa striga og málningu og svo þúsund evrur fyrir 3 mánuði, live is goood.Konan sem ég bý hjá er ótrulega fyndinn og skemmtileg týpa, eftir langann og strangann vinnudag ( hún ser um öll tölvusamskipti á einu sjúkrahúsanna)snarar hún sér í náttbol og sprangar svo um á ömmunaríum jafnvel með bolinn girtan ofan í öðru megin og gjarnan með bjór/eða vínglas í hendi, æfir svo flamingodans í frístundum.

krumma í Finnlandi

Fór í minn fyrsta tíma í skólanum í dag, og ég er með frábæran kennara, hann sýndi okkur myndir sem hann hefur gert í gegnum tíðina, mjög áhugaverðar og skemmtilegar. Þeir sem hafa áhuga á myndlist geta googlað hann og skoðað verkin hans. Hann heitir því skemmtilega nafni Tapio Tuominen. Alveg er það frábært skólakerfið hér í Finnlandi. Nemendum er búin góð aðstaða í skólanum, með, ótakmörkuðum aðgangi dag sem nótt (gott fyrir nátthrafnana), mötuneyti, þvottaaðstöðu, eldunaraðstöðu, vinnuaðstöðu, setustofu og fleira. Ekki nóg með það heldur fær maður greiðslur frá hinu opinbera, að hugsa sér! vera í háskóla á launum. Ég held að Íslenska menntakerfið ætti að taka sér þetta til fyrirmyndar Allir eru mjög hjálpsamir og vingjarnlegir. Skólinn er eftirsóttur og erfitt er að fá inngöngu, mér skilst að 350 hafi sótt um og 15 fengið inngöngu, inngönguferlið sjálft tekur 6 mán. Enn og aftur rekst ég á það hvað heimurinn er lítill, með mér í bekk er kona frá New York,hún er söngkona og góður vinur meðlima í Gus Gus, hefur sjálf dvalið á Íslandi og hér hittumst við í Finnlandi, ætlum að djamma saman, fyrst ég var svo séð að taka gítarinn með mér. Á morgun hefst svo Finnsku kennsla fyrir útlendinga, í tilefni þess opnaði ég orðabókina og rakst á nokkrar setningar þar á meðal þessa, " Olen kadottanut passini " sem þýðir: ég hef týnt passanum mínum, HA ha er það svo algengt að menn setji það í orðabók!. Ef þið sem þekkið mig haldið að ég hafi skringilegan fatasmekk þá ættuð þið að sjá samnemendur mína, þeir eru ótrúlega skrautlegir, frumlegir og skemmtilegir í útliti, ég er venjuleg í samanburði við þá, jæja nóg um Finnland í bili og munið elskurnar að lífið er dásamlegt.

Fáránlegt tryggingakerfi

Ég verð bara reið við lestur svona fréttar, hvað í ósköpunum er að í þessu fja..... tryggingakerfi okkar, eins og það sé ekki nóg að glíma við veikindi og sjúkrahúslegu, heldur er fólk svipt þessum skammarlega lágu bótum, þeir einstaklingar sem eru svo óheppnir að þurfa þyggja þessa skammarlús skrimta varla, öryrkjar hafa alla mína samúð, en þessu þarf að breyta ekki seinna en núna!

Missa bæturnar vegna sjúkrahúslegu