veisla tiltekt og andleysi.....

Á Akureyri hefur verið sannkölluð listaveisla um helgina. Mér telst til að ég hafi farið á einar 6 myndlistarsýningar auk tónleika sem haldnir voru í Populus Tremula, endaði svo skemmtilegt kvöld á kaffi karó þar sem ég hitti fullt af skemmtilegu fólki og bæði dansaði og söng.

Ég hef hins vegar oft verið hressari heldur en í dag, aldur og fyrri störf eru farin að segja til sín fyrir aðeins örfáum árum síðan gat ég dansað hálfa nóttina og verið hress daginn eftir en það er liðin tíð.

Ég afrekaði þó þrátt fyrir þreytu að klára flytja vinnustofu og druslaðist  til að ganga frá því dóti í geymslu,  þangað til ég fæ annað pláss og svo var skúrað, skrúbbað og þveginn þvottur og ég ógisssslega ánægð með mig.

Kannski er það þessi árstími og þetta myrkur sem gerir það að verkum að mig hrjáir stífla á öllum sviðum, kannski er rétt að kalla það andleysi......fæ engar hugljómanir hvorki blogglega eða myndlistarlega. 

Ég vildi gjarnan vera í Chile hjá litla bróa, í blússandi sól og sumri en það er ekki ókeypis að fara þangað og svo er ég bundinn af skólanum, ekkert spennandi að fara á sumrin þá er vetur hjá honum með tilheyrandi rigningum.

Hann og fjölskylda hans fengu sláandi fréttir fyrr í vetur. Þannig var að tengdapabbi hans hvarf fyrir 20-25 árum síðan, talið var að yfirvöld ættu þátt í því, að hann hafi verið tekinn af lífi. Tengdamamma bróa baslaði ein áfram með heimili og börn og fékk einhverja smánarlús frá ríki í sárabætur fyrir eiginmanns missi.

Í vetur fengu þau hins vegar hringingu þar sem þeim var tilkynnt um það að hin löngu týndi faðir hafi fundist látin í kofa ekki mjög langt frá þar sem þau búa. Þið getið rétt ýmindað ykkur sjokkið., þau búin að syrgja öll þessi ár en svo var hann á lífi allan tímann og var meira að segja ekkert langt frá þeim....það lítur allt út fyrir að pabbinn hafi farið í felur og á einhvern dularfullan hátt dregið fram lífið í þessu kofaskrifli. Nú fara þau í gegnum allt sorgarferlið aftur. Ég get ekki ýmindað mér hvernig það væri að hafa svona ógnarstjórn, eins og var á þeim tíma.

Í þessum samanburði er gott að vera íslendingur.

farinn í háttinn..... 

 

 

 

Ég..hóst hóst er komin hóst aftur....

Hangi heima í dag með kolstíflað nef, hósta og astma. Veit fátt leiðinlegra en að vera kvefuð,  er drulluslöpp með hausverk og líður eins og það sé bómull í hausnum á mér, á meira segja erfitt með að hugsa.....

Unglingurinn minn styttir mér stundir með gítarspili...blúsuðu gítarspili, ég ligg undir teppi í náttbuxum og þykkum ullarsokkum drekkandi sítrónuvatn með hunangi og reyni að njóta ljúfra tóna.

Annars skrapp ég í Höfuðborgina um síðustu helgi, hitti fullt af frábæru fólki bæði bloggvini og aðra vini. Hentist svo í IKEA og sjoppaði smá. Var reyndar smá tíma að átta mig á verslunarfyrirkomulagi og að rata um búðina, þessi búðarferð tók reyndar nokkra klukkutíma því verslunin er svo stór að maður skreppur ekkert í Ikea, það er hálfsdags prógramm að fara þangað. 

Hátt og mikið hundsgelt truflaði veikindi mín áðan og ég sem aldrei má missa af neinu skreiddist út í dyr til að sjá hvað gengi á.......Þá var það bara Lúkas að ibba sig við annan hund sem býr á heimilinu hinu megin við götuna, jú þetta er hinn eini sanni Lúkas, hann er víst nágranni minn. Hann er mér áminning um hvernig múgsefjun verður til og vonandi öðrum líka......

Ég fór og heimsótti frábært eintak af manneskju í gær...litlu 4ja ára ömmustelpuna mína. Hún sat við eldhúsborðið einbeitt á svip, með tungubroddinn í munnvikinu, amman var í kjaftastuði og talaði út í  eitt við barnið.....sú stutta sagði eftir smá stund....amma þú ert að trufla mig. amman fór að gá hvað væri svona mikilvægt, jú skottan var að reikna og skrifa! Hún skrifar einfaldar setningar og reiknar tölur frá einum og upp í tólf...getur ekki beðið eftir að byrja í skóla og finnst ósanngjarnt að geta ekki byrjað þó hún sé 4ja ára.

Ömmustelpa hefur óbilandi sjálfstraust, lætur sko ekki segja sér hvað hún getur og getur ekki. Sú stutta elskar prinsessukjóla og gullskó, hefur brennandi áhuga á bílum útivist og dúkkum. Hún á marga vini og þar á meðal eru tveir 6 ára gamlir  strákar, hún býður þeim gjarnan inn að leika og um daginn laumaði ég mér inn í herbergi til þeirra, þar sátu þessar elskur á gólfinu í barbí...strákarnir greiddu þeim og klæddu en sú litla gaf skipanir hægri vinstri um hlutverk hverrar dúkku og hvað hver ætti að segja.......hún á eftir að láta til sín taka seinna meir.

Er farin að safna kröftum og láta mér batna.... 

 

 

 

 

Leyndarmálið stóra.....

Er kominn á fætur eftir 2ja tíma svefn. Ég á það til að fara í gegnum svona tímbil þar sem ég get ekki sofið, sama hvernig ég veltist og snýst í rúminu. Hef reynt ótal ráð, farið  í slökun, lesið,  farið í heitt bað,  drukkið flóaða mjólk, staðið á haus...nei djók, en ég hef semsagt prófað flest sem  svæfir annað venjulegt fólk. Þannig að þá er bara dröslast í föt og fara á fætur...þrauka daginn fram að næstu nótt og vona að ég geti sofnað þá.

Ég sagði frá því í færslunni á undan að ég hefði farið í leikhús á Sunnudagskvöldið. Hef áður séð leikrit sem fjallar um sama efni, kynferðislega misnotkun og svo sem lesið margt líka, að ég tali nú ekki um persónulega reynslu. Dóttir mín varð fyrir misnotkun fyrir  einhverjum árum síðan, þannig að ég þekki vel til hvaða hrikalegu afleiðingar svona glæpir hafa. Ekki bara fyrir fórnarlambið heldur alla sem eru í kringum þann einstakling.

Lengi vel gat ég ekki talað opinskátt um þetta..upplifði svo mikla skömm. Hvernig gat þetta gerst í minni fjölskyldu? Við sem fræddum börnin okkar um leið og þær fengu einhvern orðaforða til að skilja hvað maður var að tala um. Við ræddum við þær um snertingar, hvenær ætti að segja nei, að láta vita ef einhver sýndi þeim óeðlilegan áhuga og svo framvegis. Þetta gerðist samt, og litla stelpan mín brást við eins og önnur fórnarlömb, tók byrðina á sig og þagði. Alltof lengi,vildi halda friðinn. Enginn orð fá lýst ógleðinni, vanmættinum og sorginni sem maður fer í gegn um sem foreldri. Hvar brást ég, af hverju gat ég ekki afstýrt þessu,  en allra verst er þó að vita af þjáningu barnsins.

Höfundur verksins kemur með nýja nálgun. Hún segir " við getum verið elskuð mikið af fólki sem særir okkur" og það er einmitt það sem gerir þessi mál að harmleikjum. Oft eru fórnarlömb í tilfinningatengslum við geranda, elskar jafnvel viðkomandi. Þetta er oft einhver nákomin og það er svo erfitt að hata þann sem maður elskar.

Leikritið var þannig upp sett að að maður var neyddur til að hlæja á óþægilegum augnablikum og gerandinn-frændinn var sýndur sem elskulegur og góður maður sem elskaði litlu frænku sýna ofurheitt og á rangan hátt.

Ég veit ekki hvort ég næ að gera mig skiljanlega, er ekki á nokkurn hátt að afsaka, réttlæta  eða  gera lítið úr alvarleika misnotkunar. Er kannski bara að reyna nálgast þetta frá annarri hlið, fyrir mig og aðra.

Ef allir gerendur væru illa innrættir misyndismenn væri málið auðveldara, í það minnsta fyrir aðstandendur, það er bara ekki tilfellið.

Margt annað frábært kemur einnig frá höfundi verksins t.d. um viðhorf almennings, stöðu kynja og fleira. hef bara því miður svo lítinn tíma til að setjast yfir það til að berja saman blogg/texta um málið..hvet hins vegar alla til að fara og sjá verkið, það er aldrei of mikið gert af því að ræða þessi mál, frá öllum hliðum.

Nótt nótt......

Blóðsykurfall,kuldi,annir og leikhús.

Langur dagur að kveldi kominn, klukkan er rúmlega tólf og í stað þess að sofa í hausinn á mér hangi ég fyrir framan tölvuna og bæði les og skrifa blogg.

Ætla samt að vakna 6:30 og skella mér í leikfimi, ná úr mér sykurdoðanum. Í dag var kóld turký, ekkert nammi og enginn sykur- afleiðing? jú ég er búin að vera ísköld og með nötrandi blóðsykurfall síðan 7 í morgun. En hvaa verð orðin góð eftir 3 daga.

Ég má orðið hafa mig alla við til komast bloggrúntinn, Þið Þarna elskulegu bloggvinir skrifið svo mikið og oft og auðvitað  má ég  ekki missa af neinu.

Hei smá hugmynd! er ekki hægt að setja kvóta á ykkur þið vitið....einn bloggar í dag, annar á morgun og svo koll af kolli?  Ha, nei segi bara sona.

Annars fór ég í leikhús í gærkveldi á frábæra sýningu sem heitir " Ökutímar " sem mér finnst að allir landsmenn ættu að sjá. Leikarar náðu að fara með mig upp og niður allan tilfinningaskalann, og ég teygðist út og suður. Gekk út af sýningunni  með ekka og grátbólgið andlit.

En þar sem það er orðið svo framorðið og ég úrvinda þá segi ég nánar frá verkinu síðar.

Þangað til.....smjúts.

Gleðilegt ár,vinir vandamenn og allir hinir.

Síðustu dagar hafa verið yndislegir. Ég, húsband og yngsta dóttir fórum vestur til litlu systur minnar og hennar fjölskyldu til að eyða áramótunum þar eins og við höfum gert ótal sinnum áður.

Á gamlárskvöld er iðulega opið hús hjá þeim, borð svigna undan veitingum og hinir og þessir kíkja í heimsókn.

Eftir miðnætti skelltum við okkur öll á sveitaball og yngsta barnið okkar fór með. Hún skemmti sér konunglega við það að dansa við foreldrana klukkutímum saman. Ég er samt alltaf jafn hissa hvað lífið æðir áfram komið árið 2008 og yngsta barnið úti að skemmta sér með okkur.Ég hefði gjarnan viljað hafa hinar dætur mínar hjá mér, en það er víst ekki hægt að vera á mörgum stöðum í einu.

Á nýársdag pökkuðum við okkur saman og brenndum heim. Enn eru svo nokkrir dagar í að skólinn byrji þannig að maður getur komið sér í rútínu aftur, klárað að lesa allar bækurnar sem við fengum í jólagjöf og trappað sig niður af átinu ekki veitir af öll föt orðin ískyggilega þröng um miðjuna....og kannski keypt sér kort í ræktina.

Enn þangað til næst ble ble......

Jólakveðja frá Krummu.

Kær blo vin ósk ykk gleð jól og fars ný ár 

(Kæru blogg vinir, óska ykkur Gleðilegra jóla og farsæls nýs árs)

http://www.youtube.com/watch?v=24fWSBo3Yo0 

 

okur á Íslandi..

Ég hafði vit á því að versla flestar jólagjafir úti í Finnlandi, vörur þar eru töluvert ódýrari en á Íslandi. Samt hækkaði allt í Finnlandi cirka fimmfalt eftir að evran var tekinn upp. Ég  hef aðeins farið í búðir eftir að ég kom heim og verð fokvond í hvert skipti sem ég lít á verðmiða hluta. Maður er nánast rændur um hábjartan dag.

Að hluta til er þetta okkur neytendum að kenna, við tökum jú þátt í þessu með því að kaupa þessa dýru hluti.

Dóttir mín vann um tíma í tískuvöruverslun þar sem seldar voru gallabuxur sem kostuðu litlar 24.000 þúsund krónur, aðrar nánast eins voru líka til sem kostuðu 12.000 þúsund. Munurinn lá í því að aðrar voru örlítið ljósari en hinar. Hvað haldiði, þær dýrari ruku út, fólk setti þær á raðgreiðslur.... HALLÓ. hvað er að fólki.

Álagning á vörur er margföld hér á landi, fuss og svei.

Kaupmaður einn sem ég þekki verslaði fyrir mig buxur á dóttir mína í einni af sinni innkaupaferð til útlanda. Ég borgaði  kaupmanni 800 krónur fyrir buxurnar en út úr búð voru þær seldar á 8.900 krónur.

Þar sem sjálfsvirðing mín er ekki bundin við merkjavörur eða dýrar vörur fæ ég kikk útúr því að finna góða nytsama hluti/föt á sanngjörnu verði. Ég elska flóamarkaði  og second hand búðir þar sem ég get bæði gramsað og prúttað...semsagt gert góð kaup. Á Íslandi eru þessar búðir í tísku sem þýðir að gamlar vörur eru seldar á svipuðu verði og nýjar.

Lengi vel fór ég einu sinni í viku til mæðrastyrksnefndar á Akureyri, þessar yndislegu konur  selja allskyns varning föt og nytjavörur og ágóðan nota þær í að styrkja þá sem þurfa fyrir jólin. Margir sem ég þekki fóru aldrei af ótta við almenningsálitið.......þetta var ekki nógu fínt!

Er ekki mál til komið að hífa upp sjálfsýmindina og hætta að leggja að jöfnu manngildi og því hversu dýrum fötum fólk klæðist og hversu marga fermetra af steypu það á. Sem betur fer eru ekki allir svona, en allt of margir.

 

Auglýsi eftir jólaskapi...

Er ekki einhver þarna úti sem getur smitað mig af jólaskapi? Einungis 14 dagar til jóla og ég finn ekki fyrir jólum frekar en það væri að koma sumar.....

Hef verið á haus við allskyns leiðinda stúss og tiltekt síðan ég kom heim......humm, þó  skítastuðull  hafi  hækkað töluvert á meðan ég dvaldi í  Finnlandi, þá hefur hann ekki hækkað það mikið að ég geti leitt hjá mér draslaragang heimilisfólks, reyndar eru allir rosa bissý, yngsta barn lærir undir próf, húsband vinnur öll kvöld í íbúð elsta barns, miðbarn flutt til Reykjavíkur, og eftir sit ég í draslinu. Langar mest að geta hangið í heimsóknum alla daga, en verkin vinna sig ekki sjálf. 

Mikið svakalega sem ég  vildi getað ráðið til mín heimilishjálp, þá myndi ég mála og mála og mála já og lesa smá og mála meira. Hvur veit kannski kemur að því...... 

Á heimilinu eru 4 yndislegir hvolpar, ég get endalaust dáðst að þessum krílum. Barnabarn var að spjalla og leika við þá í dag..... heyri þar sem hún segir: nei ertu soona sætur? ertu að gera frið í heiminum? 

Amman stekkur til, varð að vita hvað barnið átti við, lá ekki einn hvolpurinn á bakinu með framfætur upp í loft og hreyfði þá fram og til baka, ha ha

Mér fannst þó best að 4 ára gamalt barnið skyldi tengja þetta svona saman.... og auðvitað þakka ég sjálfri mér það að barnið skuli vera svona vel gefið og upplýst en ekki hvað.

Ég er kominn heim.....

Eftir langt, strangt og vægast sagt erfitt ferðalag er ég loksins komin heim til mín á Akureyri.

Fyrstu dagarnir heima hafa farið í það að sofa, hitta fólk og vera með fjölskyldunni, er rétt að byrja taka upp úr töskum, satt að segja vex mér það í augum, það er með því leiðinlegra sem ég geri.

Annars var ferðalagið heim eins og við mátti búast þetta var jú ég sem var á ferðinni og þar sem ég er, skal alltaf eitthvað koma uppá.

Lenti í leit,  fyrir fyrra flugið, kortið mitt rann út fimm tímum áður en ég fór á flugvöllinn, var með 18 kíló í yfirvigt, allur lausapeningur sem ég var með fór í að borga herlegheitin, ekki króna eftir fyrir kaffibolla, hafði tekið svefntöflu á föstudagskvöldið en náði ekki að sofna, húsráðandi sá fyrir því.

Kom út úr Leifsstöð um 5 á laugardag, sofnaði kl 2 um nóttina, aðfaranótt sunnudags, hafði þá ekkert sofið síðan á fimmtudagskvöld, náði þremur tímum þá. Þannig að ég vakti í rétt tæpa 2 og hálfan sólarhring.  Nú nokkrum dögum síðar er ég rétt að jafna mig, djö sem ég er farinn að finna fyrir aldrinum, maður getur ekki orðið vakað fram eftir eina nótt án þess að verða ónýtur daginn eftir.

  En svakalega sem það er dásamlegt að vera komin heim. Elsta dóttir mín, tengdasonur og barnabarn búa heima sem stendur, þau eru að innrétta nýja íbúð sem þau keyptu og á meðan eru þau hjá okkur, ofsalega gaman.

Það bræddi mig alveg þegar 4 ára ömmu stelpan mín rauk um hálsinn á mér þegar ég kom heim og sagði: amma mín ég er búinn að sakna þín þín svo rooooosalega mikið, af því við elskum hvor aðra, reyndar er þetta notað óspart á mig þessa dagana. Amma má ég fá þetta? má ég gera hitt? af því við elskum hvor aðra.....  

Annars vantar einn heimilis meðliminn, miðdóttir mín kom suður þegar ég lenti og varð eftir í Reykjavík, ætlar að vinna þar í vetur og fer svo til Danmerkur í skóla í mars, það er ekki laust við að ég sakni hennar, enda ekki átt með henni tíma svo mánuðum skiptir, reyndar kemur hún eitthvað heim um jól, en samt... ég vildi gjarnan eiga með henni lengri tíma, en svona er víst gangur lífsins... börnin tínast að heiman hvert á fætur öðru og nýr kafli tekur við. 

Nú nýt ég þess að laga til heima hjá mér, elda mat og kúra með heimilisfólki, sé fram á langt og gott jólafrí.

Annars er gleði fjölskyldunnar lituð af sorgarfréttum, mágkona mín 42 ára gömul, var að greinast með krabbamein í ristli og lifur. Framundan eru aðgerðir, geislar og lyfjameðferð. Það sem gerir stöðu hennar en erfiðari en ella er það að hún er ein með 2 dætur sínar. Það er á svona stundum sem maður finnur fyrir algjörum vanmætti, einhvern veginn er það oft þannig að lífið  lemur niður  þá einstaklinga  sem manni finnst hafa nóg að bera.

Væntanlega heyrist frá mér fljótlega aftur.... svona þegar dagleg rútína kemst í gang aftur.

Þangað til.... ble ble 

 

 

 

Hlátur á Japönsku, og stíbbar í steikarfati....

Ég var svo þreytt þegar ég kom heim úr skólanum í kvöld að ég bókstaflega skjögraði inn úr dyrunum. það eru töluvert mörg verkefni sem ég þarf að klára á næstu dögum og allt er þetta frekar seinunnið, þannig að vinnudagarnir verða ansi langir næstu daga

. Ég var meira að segja svo þreytt að ég kippti mér ekki upp við að sjá húsráðanda á brókinni við að umpotta blómum og auðséð var að hún notaði brókina sem handklæði, mold var út um öll gólf og stígvélin hennar lágu ofan í steikarfati (uppá eldhúsbekk) sem hafði ekki verið þrifið eftir síðustu notkun.

Ég skjögraði sem leið lá inn í eldhús og orkaði ekki að elda neitt nema bollasúpu. Þar sem ég sötra drykkinn í róleg heitum vindur húsráðandi sér að mér og spyr skrækróma: ertu með kaffi? nebb segi ég og hristi hausinn svona til að leggja áherslu á neiið, heita bollasúpu. Þá andvarpar hún djúpt og mæðulega og segir: nú jæja ég verð þá víst bara að fá mér bjór.

He he það er langt síðan ég hef heyrt svona góða afsökun fyrir því að fá sér í tánna.

Hafið þið annars heyrt Japana hlæja? Ef ekki þá get ég upplýst ykkur um það að þeir hlæja með japönskum hreim, það er alveg ótrúlega skemmtilegt og krúttlegt.

Þannig var nefnilega að í tíma í dag var ég að lýsa með miklum tilburðum fólksmergðinni í Helsingi, að ganga þar um götur er líkt og að vera staddur í kringlunni á Þorláksmessudag, semsagt ekki þverfótað fyrir fólki. En í því sem ég er að tjá mig um þetta, heyri ég þennan fyndna japanska hlátur, ég var smá stund að kveikja, en fattaði svo hver var að hlæja og hvers vegna,  ég leit við, jú  það passaði, tístið kom frá Japanskri konu sem er gestalistamaður í skólanum og hún er frá  Tokyo!!!!  Þar er það víst þannig að þú hreyfir þig ekki út á götu á háannatíma  nema nokkrir hreyfist með í leiðinni, fólksfjöldinn er þvílíkur, svo auðvitað þótti henni þessar lýsingar mínar skrítnar, lengi vel mátti greina þetta tíst og svo tautaði hún fyrir munni sér, thí hí thí hí many people in Helsingi... thí hí....

Mikið svakalega sem ég er þakklát fyrir allt þetta pláss sem maður hefur á litla Íslandi, ég yrði fljótt klikkuð á því að vera í slíku fjölmenni eins og er í Japan, ýmindið ykkur að að strjúkast utan í einhvern í hverju skrefi... og finna andardrátt einhvers ókunnugs aftan á hálsinum. úff ég fæ köfnunartilfinningu við tilhugsunina.

Já og svo eru bara 8 dagar í heimför, gvöð hvað ég hlakka orðið til, 

en þangað til næst, ble ble.