Elsku pabbi........

Mér var hugsað til Pabba heitins áðan þegar ég stóð út í glugga og horfði á nágranna minn koma akandi heim svona líka glerfínan í sparigallanum, hann steig út úr bílnum og hélt á nýbökuðum rúnstykkjum handa sér og konu sinni. Alla daga er hann skítugur upp fyrir haus....í vinnugalla, en um helgar klæðir hann sig uppá.Svona var pabbi minn, um helgar klæddi hann sig upp, fór í fínar skyrtur, frakka og setti á sig hatt.

Pabbi var gestrisinn með afbrigðum, gerði allt til að sína fólki að það væri velkomið. Hann fór gjarnan í bakaríið ef von var á gestum og keypti ótal sortir af kökum svo það var engu líkara en að maður væri staddur í fermingar veislu. 

Þegar ég var í námi fyrir sunnan fyrir mörgum árum síðan heimsótti ég hann eins oft og ég gat, hann bjó á laugaveginum og eyddi dögunum í það að skoða mannlífið út um gluggann. Oft kom það fyrir í þessum heimsóknum mínum að ég lognaðist útaf í sófanum hjá honum enda í tvöföldu námi og alltaf þreytt á þessum tíma, ég rumskaði þá gjarnan við það að gamli var að stumra yfir mér, setti kodda undir höfuðið og breiddi teppi yfir mig, klappaði mér svo á vangann og læddist hljóðlega út úr stofunni.....ást í verki. Ég þurfti ekki meira til að finna fyrir því hversu annt honum var um mann. 

Hann hafði marga góða mannkosti, einn af þeim var gjafmildi. Skammt frá honum bjuggu hjón sem áttu einn dreng sem á þeim tíma var að fermast. Pabbi hafði spurnir af því að fjárhagstaða hjónanna væri bág  og að drengurinn væri vinafár. Hann tók afganginn af ellilífeyrinum setti hann  í umslag ásamt hamingju óskum og stakk því inn um lúguna hjá fólkinu....

Mikið sem ég sakna pabba míns......

Næturblogg....össur hvað......

Nú geri ég eins og össur....blogga um miðja nótt. Ég er greinilega orðin of þreytt, þá á ég það til að geta ekki sofnað, næ mér ekki niður. Enda verið í botnlausri vinnu frá morgni og fram á nætur. Það sem liðið er af nóttinni er ég er búin að lesa í námsbókunum og lesa bækur um listamenn, borga reikninga í heimabanka og sitthvað fleira, ætlaði að grípa símaskránna og vita hvort ég myndi ekki sofna út frá henni en mundi þá eftir því að ég hef ekki haft neinn tíma til að blogga, svo auðvitað dríf ég í því núna.

Síðustu vikur hef ég verið í 5 vikna skemmtilegum kúrs, þar sem við eigum að búa til videó verk eða hljóðverk. Ég hef setið með sveittan skallann og stúderað tölvur og klippi forrit og margsinnis óskað þess að ég gæti töfrað Betu Ronalds til mín, hún væri sjálfsagt ekki lengi að kenna mér þá list.

Ég tel orðið niður dagana fram að páskafríi, langar svo að eyða meiri tíma með fjölskyldunni minni og leggja fram krafta mína til heimilisins. Húsband hefur séð um innkaup, eldamennsku og tiltekt ásamt 2 dætrum...ekki það ég vorkenni þeim ekki baun, þau eru fullfær og vön, mig langar bara svo að vera með í því. Það eru oft bestu stundirnar þegar við erum öll saman í þessu, tölum mikið saman og skemmtum okkur. Nokkrum sinnum hefur þessi elska skotist í skólann með mat til mín því ég hef ekki mátt vera að því að fara heim að borða.

Nú og svo hef ég tekið góða syrpu í læknisheimsóknir.....fór til lungnasérfræðings sem sagði mér það sem ég vissi...ég er verri en síðast þegar ég hitti hann enda enn reykjandi og er á síðasta séns...á morgun verða nýju reykingalyfin leist út og harka sett í þau mál. Þar næst hitti ég meltingarsérfræðing sem gaf mér lyf gegn aukaverkunum af reykingalyfinu....eitthvað sem ekki fæst á landinu og hann fær eftir öðrum leiðum. Svo var það tannsi með tilheyrandi kostnaði og leiðindum....veit fátt leiðinlegra en að liggja í stól og gapa. Nú svo að lokum hitti ég bæklunarlækninn sem ég er búin að bíða eftir í eitt ár. Hann stakk mig mörgum sprautum neðst í bakið....þar sem ég lá á borðinu undir röntgen græjunni, kreppti ég hnúana og hvæsti milli saman bitinna tannanna. en langaði mest af öllu að sparka í hann....hvernig í ands....... datt þér í hug að velja þér þetta starf? er þetta ekki ömurlegt?   Haha heyrðist í lækni, ég er réttu megin við sprautuna. Leikurinn verður svo endurtekinn eftir helgi, þá bætir hann við fjöldann, ég get ekki sagt að mig hlakki til en verð þó dauðfeginn þegar það versta er yfirstaðið þá verð ég verkja minni og þarf ekki að haltra um eins og gamalmenni þó ég stefni vonandi í þá átt að verða gömul og sæt.

Ég fékk krúttkast ársins þegar ég horfði á fréttatíma ruv í kvöld, þar kepptu gamlingjar í frjálsum 70 ára og eldri. Þvílíkir snilldartaktar hjá þessu fullorðna fólki, sá nokkur gamalmenni reyna við hástökk, stöngin var rétt hærri en dýnan en yfir komust þau....

jæja er farin í ból...heyrumst elskurnar.

Silfur Egils....

Ég horfði á silfur Egils í dag, þar var meðal annars  frábært viðtal við Andrés Magnússon lækni. Sú mynd sem hann dregur upp af íslensku efnahagslífi er vægast sagt hrikaleg, hinn almenni launþegi er að kikna undan vaxtaokri...ekki það að ég hafi ekki vitað það. Andrés sagði meðal annars að við værum skuldugasta vestræna þjóðin!. Hann ólíkt mörgum öðrum sem láta sig þjóðfélags og efnahagsmál varða talar á mannamáli sem við almúginn getum skilið, enda getum við ekki öll verið hagfræðingar....hvet alla að horfa á silfrið..

Held að þeir sem kjósa einkavæðingarflokkinn ættu að endurskoða hug sinn..... staða hins íslenska efnahagslífs talar sínu máli.

Sitt lítið af hverju.....

Ég var í heimspeki tíma í gær, sem væri svosem ekki í frásögur færandi nema fyrir það að umræðuefnið var um femínisma....átti að vera um femínisma séð frá sjónarhorni list og fagurfræðinnar en umræðurnar fóru út um víðan völl. Við vorum 3 sem áttum að vera andmælendur en fyrir það fyrsta þá vorum við ekki sammála um nokkurn skapaðan hlut  og tíminn leystist upp í háværar og skarpar umræður. Það var áberandi hvað unga fólkið hafði sterkar skoðanir um það að jafnrétti hafi verið náð en þeir sem eldri eru töldu töluvert vanta uppá ennþá.....var að velta fyrir mér hvernig stæði á þessari mismunandi upplifun og því hvað mörgum er uppsigað við orðið femínismi....mín vegna mætti þetta heita kóka kóla svo lengi sem áherslurnar eru þær sömu, þ.e.a.s. sömu tækifæri fyrir alla og sömu laun fyrir sömu vinnu.....

Ég tók þó eftir því að yngra fólkið þekkir lítið til sögunnar eða þá að það hefur litla þekkingu á samfélags gerðinni og les lítið um athuganir eða rannsóknir sem gerðar hafa verið um stöðu kynjanna...

En að öðru... þá er vitlaust að gera eins og endranær sólarhringurinn dugar aldrei fyrir verkefni hvers dags og ég ýti á undan mér því sem þarf að gera....en skemmtilegt er allt þetta stúss samt..

Nú er klukkan að verða 12 á miðnætti og ég verð að tygja mig í háttinn....verð eitthvað minna við bloggið næstu dagana, ef einhver skyldi sakna mín...

síjú...

Af helginni.......

Þá er þessi annasama helgi á enda og streð næstu viku byrjar um leið og ég opna augun í fyrramálið....ég er eiginlega farin að bíða eftir páskafríi...ætla liggja með tærnar upp í loft og gera helst ekki neitt nema eyða tíma með fjölskyldunni minni.

Í gær vorum við nemar í fagurlistadeild  með opnun í gallerí boxi , gerðum verk á Veggverk í miðbæ Akureyrar. Einnig var listamaðurinn Hrafnkell Sigurðsson með opnun. Við buðum upp á súpu og brauð ásamt smá söngatriði, það gekk vel hjá okkur þó maður væri ekki alveg laus við stress.....það minnkaði heldur ekki við að sjá svona marga góða tónlistarmenn mæta á svæðið....sá strákana í Gus Gus....ég er mikill aðdáandi þeirra....

Húsband bauð svo bandinu í mat í ljúffengar kjúklingabringur og svo var farið í teiti til  einnar skólasystur annars má ég ekki vera að því að skrifa núna, á að vera lesa fyrir heimspekina....

en ég kem aftur...... 

Mínar andans truntur......og appelsínur.

Annir og appelsínur hét þáttur sem sýndur var fyrir einhverjum árum síðan....gott nafn. Lýsir lífi mínu síðustu daga, er á þeytingi frá morgni til miðnættis og borða appelsínur á hlaupum .

Ég hef varla náð að fylgja eftir mínum andans truntum, æði á milli verkefna  framkvæmi hægri vinstri  og fylgi í humátt á  eftir.....held að þetta séu sterarnir, á bara eftir að vera á lyfjum í viku í viðbót þá ætti ég að geta skellt hnakki á truntuna og farið fetið....hentar mér eiginlega betur.

Við nemar í fagurlistadeild ætlum að opna sýningu á laugardaginn á Vegg verki á Akureyri, verkið heitir FURAHA sem þýðir gleði eða hamingja á Svahili....við munum birta myndir á mynd/ bloggi sennilega eftir helgi, svo verður opnunarteiti í gallerí Boxi kl 16, allir að mæta. 

Svo verð ég að koma því við að lesa um helgina fyrir heimspekina, á að andmæla í næstu viku og eins gott að vera vel undirbúin, nú og svo þarf að finna tíma fyrir hljómsveitaræfingar....og og og og......

Skellti mér annars í ræktina í dag sef orðið illa fyrir bakverkjum svo það er ekki um annað að ræða, finnst alltaf jafn skrítið að koma inn í svona stöðvar og sjá sólbekkjarbrúna vaxtarræktar kroppa, einhvernvegin finnst mér allir eins......( kjánahrollur)

æi ég er stundum í þeim gírnum að vilja sjá fólk eyða meiri tíma í hugsjónir  og velferðarmál heldur en að mata útlitsgyðjuna...allt snýst orðið um lúkkið, rétta húsið, réttu mublurnar, réttu merkin og guð má vita hvað..... auðvitað er gott og blessað að hugsa vel um sjálfan sig, reyndar ættu allir að gera það....en hugsum líka um aðra þá fyrst er gaman að vera til...

truntan hefur róast er farin með hana í bólið.....þangað til næst ble ble... 

 

Hamingjufærsla...

Ég var vöknuð kl 10 í morgun, þrátt fyrir lítin svefn síðustu daga og vikur, tími bara  ekki að sofa meira enda yndislega fallegur dagur framundan og fullt af skemmtilegum verkefnum sem bíða eftir afgreiðslu.

Eins og landinn veit var brjálað veður í gær og þó ég sé fáránlega hrædd við mikinn vind þá var samt eitthvað svo kósý að vera heima og hlusta á gnauðið í gluggunum og húsið nötra í mestu hviðunum.

Húsband framkallaði veislu úr steiktum saltfiski, kartöflum hvítlauk og sólþurrkuðum tómötum.....mmmmm, já og hann skreytir alla diska, skammtar hverjum og einum þannig að það verður miklu skemmtilegra að borða, maður nýtur matarins betur í stað þess að skófla sjálfur á diskinn og missa yfirsýn yfir magn.

Ég upplifði brjálað hamingju móment í gærkveldi,  elsta dóttir kom í heimsókn með hundana, við sátum öll saman í sófunum, ég glamrandi á gítar og hinir að spjalla saman og horfandi með öðru auganu á sjónvarpið, allir glaðir, saddir og einhvern veginn opnir og innilegir,  þetta var eitt af þessum augnablikum sem gerir einhvern veginn allt þess virði, það að vísu vantaði miðju barnið en nú fer að styttast í að hún komi heim og mikið sem mig hlakkar til, það er svo góð tilfinningin að hafa alla nærri sér.

Síðustu 2 vikur hafa verið alveg sérstaklega skemmtilegar, ég tók 2ja vikna kúrs í skapandi teikningu og gerði eitthvað af grafík myndum líka, en kennarinn hafði einstakt lag á því að vekja upp vinnugleði hjá öllum, síðustu viku var ég öll kvöld að vinna og ef ekki væri fyrir reglur skólans þá hefði ég gist þar nokkrar nætur.

Well er farin syngjandi inn í daginn......með hamingju hugsanir efst í kollinum og góða sjálfsvirðingu í veganesti, eigið góðan dag líka elskurnar.

Minningarbrot.....

Fyrir 26 árum síðan kom ég heim í frí, var í heimavistarskóla í Reykholti sælla minninga.

Ég var ekki fyrr komin inn úr dyrunum en mér var tilkynnt að stóra systir væri komin í fæðingu....fyrir átti hún gullmola 5 ára gamlan sem mamma var að passa, heima hjá systur.

Strákur stakk af og ég fór út að gá að honum, sá hann á röltinu í myrkrinu á milli húsanna.....hvert ert þú að fara elskan mín, sagði ég? Ég er að fara á spítalann að sjá þegar mamma fæðir barnið....ég fékk nefnilega ekki að sjá þegar það var búið til sagði sá stutti hundfúll yfir því að vera skilin útundan.

Síðar um nóttina fæddist hann Haukur minn.....gullfallegur og yndislegur, ljóshærður með krullur. Hann hafði  orku á við mörg börn, fór snemma að skríða og þá héldu honum engin bönd. Mamma hans girti af innganginn inn í stofuna, með hókus pókus stól,  því hann elskaði að fara í plötuspilarann og draga nálina eftir plötunum   Haukur lét það nú ekki stoppa sig....náði með fingurgómunum í stólinn og dró sig yfir stólinn argandi og gargandi með eldrautt andlit af áreynslu.....skreið svo áfram með einbeittan svip beint að plötuspilaranum og hífði sig upp í annað sinn.....ekki nema 6 mánaða gamall. 

Ekki grunaði mann þá að þessi eiginleiki hans...hvatvísin, ofvirknin og þessi brjálaða orka myndi eiga stóran þátt í því hversu erfiðlega honum gekk að fóta sig í lífinu.

Við systur elskum að rifja upp skemmtileg atvik og minningar enda á það sinn þátt í því að maður lærir að lifa með sorginni, við höfum frá því að Haukur dó, getað bæði hlegið og grátið þegar okkur líður þannig..... stundum hringjumst við á,  bara til að gráta og syrgja saman....kveikjan er kannski bara fallegt lag í útvarpi.

Ég elska þessar minningar sem sækja sterkt á mig í dag......Haukurinn hefði átt afmæli og ég sakna hans alveg svakalega.....

Elsku elsku elsku frændi....

Haukur Freyr elskulegur systursonur og frændi hefði orðið 26 ára í dag. Þessi yndislegi strákur lést á afmælisdegi dóttur minnar þann 9 júní fyrir einu og hálfu ári síðan.

Ég elskaði þennan dreng eins og börnin mín. Hann var yndislegur, hjartahreinn, fyndinn, góðhjartaður, hvatvís, uppátækja samur og veikur. Hann tók mikið pláss í tilverunni og skyldi þessvegna eftir sig stórt tóm sem aldrei verður fyllt.  Hann háði harða baráttu við eiturlyfjafíkn og tapaði, öll fjölskyldan barðist með honum og fylgdist með honum deyja, smátt og smátt. Svona reynsla breytir manni.

Ég veit að systir og hennar fjölskylda á mjög erfitt í dag...ég vildi bara að ég gæti gert meira til að hugga, styrkja og sefa sorg. 

Sem betur fer er hann Haukur minn ennþá ljóslifandi í huga mér, ég heyri hláturinn hans, röddina og man faðmlagið hans, jafn vel eins og ég hefði síðast heyrt í honum í dag.

Ég verð ævinlega þakklát fyrir það að fá að snyrta hann og laga þar sem lá friðsæll í kistunni sinni með liverpool rúmfötin sín og uppáhalds ilmvatnið sitt á sér, mér finnst yndislegt að fá að minnast hans þannig.

Elsku systir, engin orð geta lýst því sem mig langar að segja en ég verð hjá ykkur í anda á morgun. 

Haukur minn..hvíl í friði.

Snjór, sterar og rassskelling.....

Það er með ólíkindum hvað það getur snjóað mikið á stuttum tíma, maður bregður sér í burtu í 2 sólarhringa og kemur heim í undraland. Bílar og fólk sniglast eftir götunum því það er ekki hægt að ganga á gangstéttunum, þar hafa myndast snjófjöll sem engin kemst yfir nema fuglinn fljúgandi og einn og einn unglingur, ásýnd bæjarins minnir mig á teiknimyndina The Grinch.....ég dauðvorkenni hins vegar gamlingjum og farlama fólki, þau komast  ekki ferða sinna nema með aðstoð.

Ég fór til læknis áður en ég fór úr bænum á föstudaginn, fékk staðfestingu á því að ég ljóstillífa. læknir hristi hausinn....skil ekki hvernig þú andar góða??? Setti mig á stóra skammta af sterum svo ég er örlítið hressari en ótrúlega taugaveikluð, læknir var svo sem búin að vara mig við, sagðist hafa þurft að taka þetta sjálfur og nánast breyst í grenjudúkku.... sé hann í anda að taka á móti sjúklingum með skjálfta um varir og tár á hvarmi.....

Inntaka á reykingalyfi hefst svo í vikunni með tilheyrandi ógleði og hausverk en það er víst ekki um annað að ræða, maður verður að taka á honum stóra sínum. Er komin í hljómsveit ....ja eða tríó og þar er skemmtileg og einföld hljóðfæraskipan...allir á gítar og allir syngja, alveg svakalega gaman, og þá er betra að vera reyklaus og fær um að anda...maður syngur víst ekki öðruvísi.

Ömmustelpa er í gistingu hjá okkur og föndraði bolluvönd með afa svo hægt sé að bolla ömmu í fyrramálið,  hún trúir því auðvitað að amma fari grunlaus að sofa   svo hlakkar hana til að setja á sig nýju húfuna sína sem góðhjörtuð frænka prjónaði og gaf henni, afi á nefnilega þessa flottu dead húfu með hauskúpum og stelpuskottið hefur horft öfundaraugum á hann,  nú á hún bleika sjóræningjahúfu eins og afi.

Er farin í háttinn....get ekki að því gert en mér finnst það skrítin tilhugsun að eiga eftir að vakna við rassskellingu í fyrramálið.....