Fárveikt húsband og reynsla af læknum.

Í tilefni þess að mikið hefur verið rætt um hefðbundnar og óhefðbundnar lækningar má ég til með að deila með ykkur reynslu sem húsbandið mitt hefur orðið fyrir síðustu daga, hún lýsir í hnotskurn reynslu fjölskyldu minnar af mörgum læknum.
Það er nefnilega ekki nóg að rannsaka allt á vísindalegan hátt ef það veljast svo einhverjir imbar til starfa.

Húsbandið mitt kom í heimsókn til mín til Finnlands þann tuttugasta, fór frá mér 3 dögum síðar til Lettlands, þar sem hann lagðist fárveikur í rúmið með 40 stiga hita. Víku síðar fór hann heim til Íslands, ennþá fárveikur, hugsaði þá með sér, best að fara til læknis þetta gæti verið eitthvað annað en flensa.
Í gær leitaði hann til læknis og samtalið var svohljóðandi.

Húsband: já sko, ég hérna er búinn að vera með mjög háann hita í eina og hálfa viku, og gjörsamlega að farast úr vanlíðan og slappleika.

Læknir: já, humm, hérnaaaa, finnst þér vont að pissa?

Húsband: jaaa nee jú, sko, mér finnst alltaf vont að pissa þegar ég er með háan hita. En er ekki með neina verki sem benda til þvagfærasýkingar.

Læknir: já, ( alveg heyrnalaus ) þér finnst semsagt vont að pissa.

Húsband: já en sko ( og reyndi að ná augnsambandi við læknin í þeirri veiku von að hann myndi skilja hann frekar)
mééér finnst alllllltaf vont að piiisssa þegar ég er með hiiiita. ég er ekki með nein einkenni um þvagfærasýkingu, hóst hóst.

Læknir: já þá er best að taka þvagprufu og senda í ræktun, þú borgar svo bara frammi vinur.

Húsband: já en ég er dauðveikur, ég er öllu jafna fílhraustur maður, hef ekki verið lasinn í mörg ár, æfi langhlaup eins og vitleysingur, og var að koma frá tveimur löndum, er hugsanlegt að ég sé með eitthvað sem þarf að rannsaka frekar? þú veist, hef ég náð í útlenska hættulega pest?

Læknir: ég læt þig svo vita um niðurstöðu af þvagrannsókn, vertu blessaður.

Húsband hringir í mig til Finnlands og segir farir sýnar ekki sléttar. Ég af alkunnu æðruleysi segi við húsband, ekki gefast upp reyndu að finna lækni sem hefur athygli og heyrn.

Og viti menn, húsband hringir á sjúkrahús, nær sambandi við lækni sem bæði heyrir og skilur, sá læknir bannar honum að koma á sjúkrahúsið því hann gæti verið með eitthvað bráðsmitandi, stefnir honum á stofuna til sín og setur í gang ítarlega rannsókn. SJÚKK.

Að það skuli vera happdrætti að lenda á góðum lækni finnst mér útí hött. Það er ekki nóg að geta lesið allar heimsins skruddur um læknisfræði og nýjustu tækni og vísindi ef menn eru svo gjörsneyddir common sensi.
Legg til að læknar og heilbrigðis fagfólk verði látið taka próf sem reynir á tilfinningagreynd.

Nú er mín pirruð.

Skúringar, nálastungur og bjúgur.

Afmælisdagurinn liðinn og ég nálgast óðfluga þann aldur þegar hægðir fara að vera áhugamál. hummm.

Ég hélt í einlægni að ekkert í húsi húsráðanda gæti komið mér lengur á óvart, en mér skjöplaðist.

Kom niður í eldhús í morgun í sakleysi mínu og sé þá heimilshjálpina á BRÓKINNI við að þrífa. Hún var á fjórum fótum og sneri rassinum í mig, okey brókin þurfti þvott, bolurinn flettist upp að brjóstum og maginn hékk niður við gólf. Svona hamaðist konan eins og hún ætti lífið að leysa við að bóna yfir skítugt gólfið, hehe.
Stóð svo hróðug upp að verki loknu og dáðist að handbragðinu. Ég hins vegar stóð stjörf í sömu sporum með höku niður á bringu, vissi ekki hvort ég átti að hlæja eða gráta, en auðvitað brást ég í trylltan hlátur ( sko inn í mér ).

Hef velt því fyrir mér að halda námskeið í skúringum, eeen nei nenni því ekki, læt eins og þetta sé eðlilegt umhverfi fyrir mig að vera í. Ég get aðlagast öllum fjandanum, jafnvel svo að ég hafi gaman að ósköpunum.

Mikið hefur verið bloggað um hefðbundnar og óhefðbundnar lækningar. Ég sjálf hef kynnst hvorutveggja með misgóðum árangri.
Hef fyrir hitt lækna sem eru nú ekki betri en það að ég færi ekki með páfagaukinn minn til viðkomandi (ef ég ætti hann).

Tvö barna minna glímdu í mörg ár við erfið veikindi og fatlanir sem rekja má til læknamistaka og hroka þeirra, hefði ég haft umfram orku á þeim tíma hefði ég kært út og suður. En verandi með 3 langveik börn, þá er ekki snefill eftir af orku eða tíma í neitt nema draga andann. Hef líka notað óhefðbundnar, óvísindalegar rannsakaðar lækningar með góðum árangri.

Mér er sama hvaðan gott kemur. Var í mörg ár í sjúkraþjálfun með engum árangri, en var svo heppinn að komast í tíma til kínverjanna á skólavörðustíg, fór í tvo tíma og varð miklu betri.

Annars reyni ég að blanda saman hefðbundnum og óhefðbundnum lækningum, notast við common sens hvað það varðar.

Fór til kínverjanna áður en ég fór til Finnlands, hitti fyrir aðal gæjann þar, hann sagði:
þú vera mikill bjúgur,
Ég: ha já er það?
Kínamaður: ég stinga þig og þú pissa mikið mikið.
Ég: okey, ég er til í flest.
kínamaður stakk mig og ég pissa eins og herforingi klukkutímana á eftir.
Nú ég vera enginn bjúgur. haha.

Súkkulaði og naflaskoðun.

Mikið svakalega sem þetta hefur verið góður dagur. Þegar ég vaknaði í morgun rölti ég mér niður í eldhús og viti menn, haldiði að það hafi ekki beðið eftir mér KAKA, alsett gúmmiböngsum og tvö stór súkkulaði stykki.

Skólasystir mín frá Eystlandi hafði skilið þetta eftir handa mér áður en hún fór í skólann. Ég auðvitað fór beinustu leið upp í rúm aftur og maulaði súkkulaðið á meðan ég fór hratt yfir síðustu 42 ár. Ég á það nefnilega til að verða væmin á svona tímamótum, tek stöðuna eins og ég kalla það. Ég fer í nokkurs konar naflaskoðun, reyni að átta mig á því hvar ég hef bætt mig og á hvað ég þarf að leggja áherslu næst, varðandi sjálfa mig.

Út frá vangaveltum sofnaði ég aftur í smá stund, og vaknaði með súkkulaði slef í munnvikjum, alveg eins og 5 ára,hehe.

Fljótfærni og forvitni hefur alltaf háð mér, þó ég hafi mikið lagast á ég langt í land. Það rifjaðist upp fyrir mér atburður sem átti sér stað þegar ég var 5 eða 6 ára, þá bjó ég í miðbæ Reykjavíkur og margir og misjafnir menn á ferli eins og gengur. Nú við vorum nokkrir krakkar í leik, þegar maður í frakka birtist í miðjum hópnum og sviptir frá sér frakkanum. Það þarf ekkert að hafa löng orð um það, það varð allt vitlaust, krakkarnir öskruðu eins og þau væru á hryllingsmynd og hópurinn tvístraðist í allar áttir, ja neeema ég auðvitað. Ég sást á harðahlaupum á eftir flassaranum.
Þegar ég loks kom til baka. móð og másandi var ég spurð að því hvað í ósköpunum mér hefði gengið til. NÚ ÉG SÁ EKKI NEITT, svaraði ég snökkt.

Annars getur forvitni verið af hinu góða. Hún hefur leitt mig á þann stað sem ég er á í dag. Ég hreinlega elska að læra og kynnast nýju fólki og nýjum aðstæðum.

Fyrir mig er það ekki sjálfsagt. Ég hef upplifað margt um dagana og sumt miður gott. Ég hef verið við dauðansdyr oftar en einu sinni og farið í gegnum dimma dali þar sem ég sá ekki ljóstýru. Ég sigraðist á öllu saman, með aðeins tvennt að vopni, það er Þakklæti og húmor. Ég fæddist ekki hlæjandi og uppfull að þakklæti, ónei. Ég mátti þjálfa það upp eins og allt annað. en mikið svakalega sem lífið varð skemmtilegt og gefandi þegar ég hafði náð því að tileinka mér þetta. Svo nú mun ég hlæja þangað til yfir líkur.
AMEN.

Ammmæli, bíó, popp og bjúgur.

Undanfarna daga hefur allt verið frekar rólegt, ja kannski ekki rólegt, maður er náttúrulega alltaf eitthvað að brasa, en samt ekkert merkilegt gerst. Það var greinlega útborgunardagur hjá Finnsku tryggingastofnuninni í dag. Það voru biðraðir við hraðbankanna, aðalega þó öryrkjar og gamalmenni. Þeir greinilega eru blankir síðustu daga hvers mánaðar eins og öryrkjar á Íslandi. Annars er ég að fara í það næstu daga að undirbúa vikuferð til Rússlands. Jakub skólabrói frá Tékklandi ætlar með mér sem betur fer, mér finnst það einhvern veginn öruggara,ekki það, ég hefði farið ein ef hann hefði ekki getað komið með, en sennilega verið skíthrædd allann tímann.

Já svo á ég ammmmæli á morgun. Fór í smá sjálfsvorkunnar kast í dag yfir því að vera langt að heiman, nenni nefnilega ekki að gera neitt sjálf í tilefni dagsins og veit að heimilis fólkið mitt hefði gert eitthvað. En ég skreið upp úr þeirri holu, það þurfti smá átök við það en það hafðist á endanum eins og alltaf.

Talandi um rólega daga, ég fór í bíó um helgina, offfsa gaman. Bíóið hefur sennilega verið upp á sitt besta fyrir 50 árum síðan, allt frekar lúið og gamalt. Salurinn var pínulítill, ca 35 sæti. Ég hafði það á tilfinningunni að ég væri í svona sal þar sem fjárfestum og framleiðendum er boðið á forsýningar. Sætin voru eins og gamlir hægindastólar, hölluðu eitthvað svo asnalega aftur á bak þannig að mín gekk draghölt út eftir sýningu, ekki gott fyrir brjósklosið að sitja í hálfgerðri brú. Það versta var þó að það voru engir kókhaldarar, því sat ég eins og bjáni með popp í boxi og kók og reyndi að klemma saman lærin svo ég gæti haft þetta í kjöltunni. Hefði samt betur sleppt poppinu því ég vaknaði með líka þessa rosaflottu punga undir augunum og litla feita pylsuputta, er rétt að ná mér núna. hehe mér var nær. Ef ég þekki mig rétt fæ ég mér popp við fyrsta tækifæri og afneita því að það fari svona með mig. Jæja best að haska sér í ból, þetta hefur verið langur vinnudagur, frá 8 að morgni til 11 að kveldi.
Þangað til næst... good night.